آیا عکاسان از دیرباز با بی توجهی به مسائل اجتماعی و صنفی، باعث به جریان رساندن اتحادیه ای از بنیان فاسد و مستبد نشده اند؟
آیا این جمله از بزرگان که سازش با ظالم،ظلم بر مظلوم است صحیح نمیباشد؟ آیا تن به ظلم دادن، نوعی ظلم کردن نیست؟
به داوری من،صنف علیل،نارس و بحران زده ی ما نتیجه ی مسئولیت دادن به افراد کوچک و سبک مغز، ریاکارو غیر متخصص،بله قربان گو و شیفته ی مقام و ریاست در طول زمان بوده است.و جز با طرد این افراد و پذیرش افراد متخصص و دلسوز ،توسط جامعه ی کثیر عکاسان،راه به جایی نخواهد برد.
سهراب نعیمی مدرس دانشگاه و همچنین نویسنده کتابهای تاریخ عکاسی و آموزش عکاسی به عنوان کاندیدای هیئت مدیره اتحادیه عکاسان تهران در دی ماه سال ۱۳۹۸ در سخنرانی خود، مدیران صنفی را مورد خطاب خود قرار داد.ایشان در ابتدا سخنرانی خود را با یک بیت شعر آغاز کرد و سپس با پرسش این سوال که آیا جلوگیری از پیشرفت عکاسان صلب آسایش یک هنرمند نیست صحبتهای خود را ادامه داد.
دکتر سهراب نعیمی، مدرس عکاسی و نویسنده کتابهای رشته عکاسی و مهندسی، حضور خود را در این همایش فقط حمایت از جوانان تحصیلکرده و کاربلد صنف عکاسان تهران از جمله ….
دوران قاجار و به ویژه دوره ناصری از لحاظ رویکرد هنری و جامع شناسانه از مهمترین ابعاد پژوهش در بررسی تحولات ایران به شمار می آید. چرا که این دوران را زمان تقابل مرسومات گذشته با نوگرایی می دانیم.و مهمترین تفاوت پژوهش در این دوره از تاریخ با ادوار پیشین، حضور عکس به عنوان سندی مهم برای امر تحقیق میباشد لذا اسناد به دست آمده برای پژوهشگر بسیار ملموس بوده و رساندن آگاهی که از اهداف پژوهنده است را بهتر و آسانتر محقق میسازد.