سهراب نعیمی یکی از نویسندگان ایرانی است که در سالهای گذشته توانسته به خوبی در میان علاقه مندان به مطالعه کتاب مطرح گردد. کتاب در فاصله دو عکاس به نوعی روایت تاریخ عکاسان از ۱۸۰ سال گذشته تا به امروز است و یکی از مهمترین تفاوت های این کتاب با دیگر کتب مشابه آن است که به مسائل و مشکلات روز عکاسان نیز می پردازد. شاید در نگاه اول به این کتاب برای خوانندگان این گمان به وجود آید که با یک کتاب رمان و جنایی مواجه می گردند ولی این فقط از جمله جذابیت های خوانش این است زیرا کتاب در فاصله دو عکاس با یک رویکرد جامعشناسانه به تاریخ عکاسی در ایران از ابتدا پرداخته و مشکلات عکاسی در ایران را در پنج گام مهم بررسی می کند.
یکی دیگر از ویژگی های این کتاب وزین که دارای ویراستاری بسیار درخوری نیز می باشد اشاره به انتخابات هیئت مدیره اتحادیه عکاسان در سال ۱۳۹۸ می باشد که استاد نعیمی به شکل یک رمانی جذاب این دوره را به نوشتار در آورده است. ایشان در این کتاب با اشاره به نتایج ناامیدکننده در این دوره اسامی منتخبین اتحادیه عکاسان در سال ۹۸ را اینگونه بیان داشته اند که:
از دهه ۷۰ به بعد با تغییر نگرش مردم ایران، سیاست های اتحادیه عکاسان نیز دستخوش تغییراتی شد که از جمله یکی از موارد آن توجه به اهمیت برگزاری مجالس بود. البته قدمت اتحادیه صنف ظروف کرایه در تهران که مستقیماً در ارتباط با برگزاری مجالس فعالیت می کرده است، به سال ۱۳۳۰ باز می گردد، اما از دهه هفتاد است که شاهد تغییرات اساسی در نگرش مردم در ارتباط با عکاسی از مجالس هستیم و به همین سبب جامعه به صورت یک حرکت اجتماعی و تنظیم شده تمایل می یابد که مراسم خود را در تالارها برگزار نماید.
در سال ۱۳۹۸ و قبل از انتخابات هیئت مدیره اتحادیه عکاسان تهران چندین بیانیه از سوی مهندس سهراب نعیمی در فضای مجازی به نگاه مخاطبین که بیشتر آنها از عکاسان تهران بودند رسید. این بیانیه ها که غالباً با نگرشی انتقادی از وضع موجود نوشته میشد پایه های نابخردی ها را در دنیای عکاسی ایران نشانه می گرفت و از همین روی علاقه مندان و خوانندگان بسیاری را نیز داشت.
آیا عکاسان از دیرباز با بی توجهی به مسائل اجتماعی و صنفی، باعث به جریان رساندن اتحادیه ای از بنیان فاسد و مستبد نشده اند؟
آیا این جمله از بزرگان که سازش با ظالم،ظلم بر مظلوم است صحیح نمیباشد؟ آیا تن به ظلم دادن، نوعی ظلم کردن نیست؟
به داوری من،صنف علیل،نارس و بحران زده ی ما نتیجه ی مسئولیت دادن به افراد کوچک و سبک مغز، ریاکارو غیر متخصص،بله قربان گو و شیفته ی مقام و ریاست در طول زمان بوده است.و جز با طرد این افراد و پذیرش افراد متخصص و دلسوز ،توسط جامعه ی کثیر عکاسان،راه به جایی نخواهد برد.
با ادب باش که تکلیف جوانان ادب است
فرق ما بین بنی آدم و حیوان ادب است
کتاب در فاصله دو عکاس، روایت عکاسان جنگجو و غمگین سهراب نعیمی یکی از نویسندگان ایرانی است که در سالهای گذشته توانسته به خوبی در میان علاقه مندان به مطالعه کتاب مطرح گردد. کتاب در فاصله دو عکاس به نوعی روایت تاریخ عکاسان از ۱۸۰ سال گذشته تا به امروز است و یکی از مهمترین تفاوت های این کتاب با…
میدان آزادی یا همان میدان و برج شهیاد سالیان سال است که به عنوان نماد تهران در دنیا شناخته می شود. این برج زیبا که در دوران پهلوی ساخته شد امروزه نیز از جمله آثار برجسته معماری در دنیا شناخته می شود. در فیلم زیر استاد سهراب نعیمی از نورپردازی زیبای برج عکاسی می کند.
دوران قاجار و به ویژه دوره ناصری از لحاظ رویکرد هنری و جامع شناسانه از مهمترین ابعاد پژوهش در بررسی تحولات ایران به شمار می آید. چرا که این دوران را زمان تقابل مرسومات گذشته با نوگرایی می دانیم.و مهمترین تفاوت پژوهش در این دوره از تاریخ با ادوار پیشین، حضور عکس به عنوان سندی مهم برای امر تحقیق میباشد لذا اسناد به دست آمده برای پژوهشگر بسیار ملموس بوده و رساندن آگاهی که از اهداف پژوهنده است را بهتر و آسانتر محقق میسازد.