برچسب: طبقه بندی سبکهای عکاسی

عمق میدان توسط اندازۀ اپرچری که انتخاب می شود، فاصله کانونی که به کار گرفته می شود و فاصلۀ بین دوربین و سوژه تعیین می گردد. تار شدنِ پس زمینۀ یک عکس و واضح نگه داشتن سوژه باعث می‌شود که به اصطلاح معروف عکسِ ما عمق داشته باشد و عوامل اضافی صحنه از بین بروند. به تار شدن پس‌زمینه، عمق میدان (DOF) می‌گویند. عمق میدان در عکاسی به معنای در فوکوس بودن تمام عناصر صحنه یا بخش کوچکی از آن است. اپرچر و عمق میدان با هم ارتباط مستقیمی دارند. عمق میدان میزان فاصله‌ای که در آن عناصر موجود در تصویر واضح خواهند بود را مشخص خواهد کرد. هر چه دریچه اپرچر بزرگتر شود، عناصر موجود در تصویر که در عمق عکس و پشت سوژۀ اصلی وجود دارند تارتر می شوند. مثلاً یک اپرچر خیلی بزرگ مانندf1.2 ، عکسی با عمق میدان بسیار کم خواهد داشت. متقابلاً با کوچکتر شدن اندازۀ اپرچر، عناصر و المانهای موجود در تصویر از شفافیت بهتری برخوردار خواهند شد. نتیجتاً با اپرچر کوچکتر، تمام اشیائی که از سوژه دورتر هستند، فوکوس خواهند شد. مثلاً اپرچر f22 نور بسیار کمی وارد دوربین می‌کند؛ اما باعث می‌شود تمام صحنه دارای دقت و فوکوس باشد. البته کاربرد این موضوع در چشم انسان نیز به همین شکل است. زیرا اصولاً انسانها برای آنکه تصویری را در دوردستها بهتر ببینند چشمان خود را ریزتر و بسته تر نگاه می دارند.