سهراب نعیمی استاد و آموزش دهنده عکاسی و هنرهای تجسمی در ارتباط با ایزو اینگونه بیان میدارد که در آموزش عکاسی نباید مفهوم واژه ایزو را به عنوان پیش درآمد در آموزش عکاسی ندانیم و اینگونه عنوان داریم که هر زمان نور نداشتیم از آن بهره ببریم. هنر عکاسی به عنوان یکی از هنرهای تجسمی مطرح شده و از قالب فن خارج شده است.قطعا باید به دانشجویان خلاقیت را در هر زمینه ای حتی در راه رسیدن به نوری مناسب را آموزش داد
سهراب نعیمی استاد و آموزش دهنده عکاسی و هنرهای تجسمی در ارتباط با دیافراگم اینگونه بیان میدارد که در آموزش عکاسی نباید مفهوم واژه دیافراگم را با آپرچراشتباه گرفت و هر کدام مسائل مربوط به خود را داراست. همینطور که پلک های چشم از مردمک چشم جداگانه بررسی میشوند. آموزش دیافراگم به عنوان یک واژه در عکاسی کار ساده ایست و مفهوم مشخصی دارد ولی مشکل بزرگ آموزش دهندگان آنجاست که دیافراگم را در قالب اندازه ی نور به صورت جداگانه آموزش میدهند و همین باعث ندانستن های بسیار در دانشجویان میشود. آموزش دهنده راهی جز ارتباط دهی دقیق بحث دیافراگم با دو عنصر دیگر نوررسانی درعکاسی را ندارد و هر سه عامل دیافراگم ایزو و شاتر باید باهم مورد آموزش و ارائه قرار گیرد.
هرکسی باید کمی عکاسی یاد بگیرد چرا که امروزه عکس و تصویر به عنوان یک زبان مشترک در جوامع مطرح میشود. تمامی افراد می‌توانند از آن بهره‌مند شوند. نه تنها این یک سرگرمی لذت بخش است؛ بلکه عکاسی می‌تواند شخصیت شما را نیز رشد دهد. در روزگارانی که عکاسی به ایران آمد فقط قشر دربار جامعه ی ایران میتوانستند صاحب عکس باشند…
دوران قاجار و به ویژه دوره ناصری از لحاظ رویکرد هنری و جامع شناسانه از مهمترین ابعاد پژوهش در بررسی تحولات ایران به شمار می آید. چرا که این دوران را زمان تقابل مرسومات گذشته با نوگرایی می دانیم.و مهمترین تفاوت پژوهش در این دوره از تاریخ با ادوار پیشین، حضور عکس به عنوان سندی مهم برای امر تحقیق میباشد لذا اسناد به دست آمده برای پژوهشگر بسیار ملموس بوده و رساندن آگاهی که از اهداف پژوهنده است را بهتر و آسانتر محقق میسازد.
