چرا خیلی از عکس های پرسنلیِ آتلیه ها توسط سفارت ها و دفاتر بیومتریک پذیرفته نمی شود؟ استودیو الیزه این سوالی است که بسیاری از علاقه مندان و اشخاصی که برای مهاجرت اقدام کرده اند، می پرسند. زیرا خیلی از متقاضیان ویزا وقتیکه به دفاتر بیومتریک و یا سفارت مراجعه می کنند. مسئول مربوطه یا آفیسر عکس های تهیه شده…
قوانین عکسهای مهاجرتی بسیار گسترد هستند و توسط پلیس امنیت و وزارتخانه ها تامین می شوند. برای سفارتخانه ها بسیار مهم است که این قوانین بدون کوچکترین ایرادی اجرا شوند. این قوانین به صورت آنلاین در معرض دید عموم قرار می گیرند. عکاسان پرتره نیز عکسهای خود را بر همان اساس تنظیم می کنند. این قوانین شامل اندازه عکس، فرمت عکس، حجم عکس، نوع کادربندی، نحوه قرار گیری سوژه، نوع حجاب برای بانوانان، نوع آرایش برای زن یا مرد، رنگ پیراهن، نوع لبخند سوژه، نورپردازی، رنگ زمینه، نوع دستکاری و ریتاچینگ یا روتوش و بسیاری از مسائل دیگر می باشد.
جریانات دوران مشروطه و رخدادهای مهم در این دوره از تاریخ و همچنین عمومیت یافتن عکس موجب پیدا شدن حافظه و خاطره مصور تاریخی در ایران شد که این مهم نیز با ابزار دوربین صورت می گرفت و در واقع عکاسی به سهم خود در جاودان نمودن جهان انسان سهم بنیادی و مهمی داشت. با آغاز صده ی چهاردهم شمسی، عکاسی با تحول عظیمی مواجه گردید. کیفیت مواد و لوازم عکاسی به سرعت به سوی بهتر شدن حرکت می نمود و وقتی ثمرات سادگی در عکاسی در جامعه هویدا شد، تاجرانِ ایرانی سعی نمودند در واردات دوربین های قابل حمل و ارزان قیمتی که کمپانی های خارجی تولید می کردند از یکدیگر سبقت بگیرند و حاصل این مسابقه ی تجارت برای کاسبان ایرانی، تبدیل شدن دوربین از یک کالای تفننی و منحصر به طبقه ای خاص، به وسیله ای عمومی و همگانی شد. این تغییرات اساسی که به سرعت در دوران اول پهلوی صورت می گرفت با دستور مستقیم رضا شاه برای اجرای احراز هویت مردمان ایران همزمان گردید.
