در سال ۱۳۹۸ و قبل از انتخابات هیئت مدیره اتحادیه عکاسان تهران چندین بیانیه از سوی مهندس سهراب نعیمی در فضای مجازی به نگاه مخاطبین که بیشتر آنها از عکاسان تهران بودند رسید. این بیانیه ها که غالباً با نگرشی انتقادی از وضع موجود نوشته میشد پایه های نابخردی ها را در دنیای عکاسی ایران نشانه می گرفت و از همین روی علاقه مندان و خوانندگان بسیاری را نیز داشت.
آیا عکاسان از دیرباز با بی توجهی به مسائل اجتماعی و صنفی، باعث به جریان رساندن اتحادیه ای از بنیان فاسد و مستبد نشده اند؟
آیا این جمله از بزرگان که سازش با ظالم،ظلم بر مظلوم است صحیح نمیباشد؟ آیا تن به ظلم دادن، نوعی ظلم کردن نیست؟
به داوری من،صنف علیل،نارس و بحران زده ی ما نتیجه ی مسئولیت دادن به افراد کوچک و سبک مغز، ریاکارو غیر متخصص،بله قربان گو و شیفته ی مقام و ریاست در طول زمان بوده است.و جز با طرد این افراد و پذیرش افراد متخصص و دلسوز ،توسط جامعه ی کثیر عکاسان،راه به جایی نخواهد برد.