علاقه مندان و دانشجویان گرامی می توانند با مراجعه به سایت رسمی آموزش دانشگاه از زمان دقیق ورکشپ ها اطلاع حاصل نمایند و یا برای کسب اطلاعات بیشتر در ارتباط با نحوه برگزاری کلاسهای خصوصی با تلفن ۰۲۱۷۷۹۸۴۳۸۱ تماس حاصل فرمایند.
ماکرو در حقیقت به تکنولوژی به کار رفته در برخی از لنزها گفته می شود که باعث می گردد عکاس تواناییِ عکسبرداری از سوژه های ریز یا بسیار ریز را داشته باشد. ماکرو هیچ ارتباطی به بزرگ بودن یا کوچک بودن لنز ندارد. به اینگونه از عکاسی ماکروگرافی می گویند و یکی از مشخصۀ اصلی این عکسها دایرۀ کوچک فوکوس در تصاویر است که باعث می گردد عمق میدان در عکسها بسیار کاهش یابد. ماکرو یکی از جذابترین ژانرهای عکاسی است که چالشهای فراوانی را در پیش روی فرد قرار می دهد که یکی از آنها عدم حضور دقت در گسترۀ تصویر است. لذا فقط بخش کوچکی از عکس دارای وضوح کامل می باشد و بقیۀ اِلمانهای تشکیل دهندۀ تصویر تار است. عکاسان برای رهایی از این موضوع از تکنیک ادغام کردن یا ترکیب کردن و یا براکت کردن تعدادی عکس در کنار همدیگر استفاده می کنند و یا به اصطلاح عامیانه روی یکدیگر می چینند، تا یک تصویر واحد را با عمق میدان بیشتر و با تمرکز روی سوژه در سراسر کادر تولید کنند.
لینک خرید https://basalam.com/honar_radical_falsafeh/product/3502439?ref=eyxMn شاید در ابتدا عنوان این مقاله عجیب به نظر آید و این میزان تعجب خواننده بر اهمیت این مقاله اضافه می کند. واقعیت آن است که در عرصه عکاسی به هیچ عنوان کلمه یا واژه ای به اسم عکاسی پیشرفته یا مبتی یا فوق پیشرفته و… وجود ندارد. اما چرا بسیاری از آموزش دهندگان از این عناوین…
کاربرد این واژه ها در سرفصل بندی آموزش عکاسی نه تنها اشتباه است بلکه عدم سواد کافی در آموزش دهنده را می رساند. مضاف بر این، ساده یا مبتدی نگاشتن هر هنر یا علمی می تواند خساراتی را در جامعه به بار آورد که از جمله آن ویرانگری در پایه و اساس آن آموزش می باشد. همچنین است که استفاده از کلمات ناآگاهانه می تواند در طول زمان تبدیل به فرهنگی غلط در آموزش عکاسی یا دیگر هنرهای تجسمی گردد.
بخشی از کلاس تاریخ هنر استاد سهراب نعیمی
کتاب آموزش عکاسی۲۰۲۲ با نویسندگی سهراب نعیمی، مدرس علوم عکاسی در دانشگاه در اسفند ماه سال ۱۴۰۰ به چاپ رسیده است. این کتاب ارزشمند در قطع وزیری به نشر رسیده و سر فصلهای متعددی را دارا می باشد. که از جمله می توان به: ۱٫تاریخ عکاسی ۲٫معرفی هفت عامل موثر در به وجود آمدن یک عکس خوب ۳٫طبقه بندی موضوعات…
اصول ترکیب بندی، مفاهیم و تعاریفی هستند که در بیشتر هنرهای تجسمی با رعایت نمودن آنها به چشم نوازیِ اثر افزوده می شود. البته این زیباییِ بصری حالتی نسبی است. یعنی ممکن است در نظر برخی از مردم جمیل و خوش منظر محسوب نشود. اما دانستن این اصول و استفادۀ آگاهانه از آنها می تواند بر جمالِ هر اثری تاثیرگذار باشد. به بیان ساده، به قرار گرفتن و یا جای دادن اصولیِ عناصر تشکیل دهندۀ یک عکس در فضاهای مورد نظر، ترکیب بندی یا کمپوزیسیون[۱] می گویند، و این جایگذاری تحت قواعد و اصول معین و محاسبات دقیق انجام می گردد. ترکیب بندی اصولاً دارای یک پیام بصری است که بیننده را با نوع نگاه، تخیل، تدبیر و دانشِ خالق اثر آشنا و همراه می سازد. ترکیب بندی در کلیۀ عکسها، نه تنها باعث جذابیتِ در تصاویر می شود، بلکه باعث می گردد که تصویر نهایی با هماهنگ ترین شیوۀ ممکن به تماشاگر ارائه گردد.
در روزگاری کمی دورتر از این و دقیقاً قبل از آنکه دیجیتال پای به دنیای عکاسی گذارد. از فیلمهای ۳۵ میلیمتری برای ثبت تصویر استفاده می شد. در آن دوره عکاسان برای خریدِ نوعِ فیلمهای عکاسی با یک سوال روبرو بودند. در چه زمان و در چه شرایط نوری قرار است عکاسی کنم؟
پاسخ به این سوال باعث می شد که آنها بتوانند حساسیت فیلم خود را قبل از خرید انتخاب نمایند.
در گذشته روی پاکت فیلمهای عکاسی عبارتی مثل ISO400 ، ISO100 و یا ISO800 درج شده بود که نشانگر حساسیت فیلمها در برابر نور دریافتی بود. بر همین اساس عموماً عکاسانی که قرار بود در زیر نور آفتاب عکسبرداری کنند از حساسیتهای ۱۰۰ و اگر قرار بود که در نور شب عکاسی کنند، حساسیتهای بالاتر مثل ISO800 را انتخاب می کردند. اینکار باعث می شد که عکسهایی با نور مطلوب را تولید کنند. اما امروزه که دیگر خبری از فیلمهای ۳۵ میلیمتری نیست، یک سنسور دیجیتالی که در پشت دوربین و درست در پشت منظره یابِ دیجیتالی قرار داده شده است، این وظیفه را بر عهده دارد.
شاتر در لغت به معنای رفت و آمد یا عبور و مرور است. اما این وسیله قرار است رفت و آمدِ چه چیزی را کنترل نماید؟ قطعاً کنترل عبور و مرورِ نور از داخل دوربین از وظایف این قطعۀ مهم می باشد. شاتر تیغه ای است فلزی و یا پلاستیکی که در داخل دوربین قرار گرفته و از طریق همان دکمه ای که روی دوربینها تعبیه شده و با زدن آن دکمه عکس گرفته می شود؛ کنترل می گردد. کافی است که لنز دوربین را باز نموده و سپس دکمۀ شاتر را فشار دهید، حتما تیغۀ محرک شاتر را خواهید دید که چگونه بالا و پایین می رود. شاترها به دو دستۀ مکانیکی و الکترونیکی بخش بندی می شوند. مشخصاً شاتر مکانیکی همان دکمۀ برجستۀ روی دوربین می باشد و شاتر الکترونیکی از طریق صفحات لمسی، مانند دوربینهای موبایل کنترل می شود. به صورت عامیانه، صدای ناشی از باز و بسته شدن این تیغه را (کلیک) می گویند و به واسطۀ شتاب یا کندی این صدا متوجه خواهیم شد که چه میزان نور وارد دوربین شده است.
. از مهمترین رخدادهای حاصل از خوانش این کتاب می توان به فصل سوم اشاره نمود که در آن برای نخستین بار کلیه ژانرهای عکاسی طبقه بندی و سازماندهی شده است. در این کتاب نفیس ۱۰۳ عنوان عکاسی به صورت منظم کلاسبندی شده است و با توجه به اینکه این مهم برای اولین بار در ایران محقق شده است لذا می توان بر اهمیت این کتاب نیز اشارات بیشتری داشت.