پیدایش و بیوگرافی عکس پرسنلی و اتحادیه عکاسان، در کتاب در فاصله دو عکاس. نویسنده استاد سهراب نعیمی

پیدایش و بیوگرافی عکس پرسنلی و اتحادیه عکاسان، در کتاب در فاصله دو عکاس. نویسنده سهراب نعیمی

پیدایش عکس پرسنلی و اهمیت آن

جریانات دوران مشروطه و رخدادهای مهم در این دوره از تاریخ و همچنین عمومیت یافتن عکس موجب پیدا شدن حافظه و خاطره مصور تاریخی در ایران شد که این مهم نیز با ابزار دوربین صورت می گرفت و در واقع عکاسی به سهم خود در جاودان نمودن جهان انسان سهم بنیادی و مهمی داشت. با آغاز صده ی چهاردهم شمسی، عکاسی با تحول عظیمی مواجه گردید. کیفیت مواد و لوازم عکاسی به سرعت به سوی بهتر شدن حرکت می نمود و وقتی ثمرات سادگی در عکاسی در جامعه هویدا شد، تاجرانِ ایرانی سعی نمودند در واردات دوربین های قابل حمل و ارزان قیمتی که کمپانی های خارجی تولید می کردند از یکدیگر سبقت بگیرند و حاصل این مسابقه ی تجارت برای کاسبان ایرانی، تبدیل شدن دوربین از یک کالای تفننی و منحصر به طبقه ای خاص، به وسیله ای عمومی و همگانی شد. این تغییرات اساسی که به سرعت در دوران اول پهلوی صورت می گرفت با دستور مستقیم رضا شاه برای اجرای احراز هویت مردمان ایران همزمان گردید. در ایران همزمان با نوسازی و مدرنیزاسیون و نیاز به شناسایی اتباع، جهت ایجاد ارتشی منظم، اخذ مالیات و… تاسیس ثبت احوال سریعاً در دستور کار دولت قرار گرفت و از این روی در جلسه مورخه ۳۰ آذر ماه ۱۲۹۷ هجری شمسی به تصویب هیات وزیران رسید و با صدور اولین شناسنامه برای دختری به نام فاطمه ایرانی در تاریخ ۳ دیماه ۱۲۹۷ در تهران فعالیت خود را آغاز کرد و با اجباری شدن الصاق عکس بر روی این مدرک رسمی مهم، نیاز به عکاسخانه های جدید و بیشتر در پایتخت و همچنین شهرهای دیگر احساس شد، زیرا گستره ی مشتریان عکس به یکباره چند صد برابر شده بود. در واقع اولین سفارش هایی که به عکاسخانه ها داده می شد، عکس برداری برای الصاق آن روی اوراق شناسایی و سجل احوال بود. در این دوره برای اولین بار شاهد آن هستیم که عکس به مثابه یک شاهد و یا یک سند تصویری مهم در جامعه مورد استفاده قرار می گیرد. بدین ترتیب این شکلِ جدید از واقع گرایی در عکاسی نه تنها برای شناسایی هویت مردم در جامعه بلکه به سرعت برای شناسایی مجرمین نیز کاربرد فراوانی برای مردان امنیت در جامعه پیدا می کند. البته قدمت عکسبرداری هویتی از مجرمین و شناسایی آن ها از روی عکس به سال ۱۸۴۳ میلادی و به غرب باز می گردد. ابتدا برای نخستین بار فرانسوی ها بودند که به فکر عکسبرداری از چهره مجرمین افتادند. اما در ابتدای کار، عکاسان مجموعه ای از عکس ها را به ثبت می رسانند که حالتی آرت گونه داشت و به همین خاطر شناسایی مجرمین برای پلیس به سادگی امکان پذیر نبود. برای جبران این نقص، پلیس جنایی فرانسه، شخصی به نام اوژن فرانسوا ویدوک که البته خودش نیز از مجرمین سابقه دار بود را برای شناسایی مجرمین و تبهکارانی که دارای محکومیت کیفری بودند را به خدمت گرفت. ویدوک که حافظه ای بسیار عجیب داشت و در ضبط چهره ی افراد در ذهن خود کاملاً بی همتا بود به سرعت طرحی را ابداع نمود که در این طرح زندانیان باید در حیاط زندان به صورت دایره وار حرکت نموده تا او چهره ی متهمین را در خاطره خود حفظ نماید. این طرح تا زمانی پاسخگوی در خواست های پلیس بود، تا اینکه در حدود ۳۰ سال بعد تکوین واقعی جرم یابی و شناسایی مجرمین توسط آلفونس برتیون صورت پذیرفت. او یکی از کارمندان لباس شخصی اداره پلیس فرانسه بود و برای اولین بار برای شناسایی مجرمین کارت های شناسایی تهیه نمود. او برای رسیدن به این راهکار بعضی از اندام های مجرمین به مانند گوش ها که کمتر قابل تغییر بودند را اندازه گیری می کرد و در برگه ی هویت هر فرد ثبت می نمود. اما این پایان تفکر در طرح برتیون نبود زیرا او در قسمتی از این کارت دو عکس پرتره پرسنلی را که… ادامه در کتاب در فاصله دو عکاس. نویسنده: سهراب نعیمی

لینک خرید معتبر کتاب در فاصله دو عکاس( روایت عکاسان جنگجو و غمگین)

https://basalam.com/honar_radical_falsafeh/product/2962433

کتاب در فاصله دو عکاس اثر دکتر سهراب نعیمی، مدرس علوم عکاسی در دانشگاه به رویدادهای مهم عکاسی در ایران می پردازد که در آن بیوگرافی و تاریخچه عکس پرسنلی نیز به نوشتار درآمده است. این کتاب یکی از منابع مهمی است که پژوهشگران این موضوع را به خود فرا می خواند.