تاریخچه به وجود آمدن اتحادیه عکاسان تهران در کتاب در فاصله دو عکاس
بعد از تاسیس اداره جلیله در اواخر عصر قاجار و حتی قبل از آن که محمد ساعد مراغه ای سکان هدایت جامعه را به عنوان نخست وزیر در دوره ی اول پهلوی بر عهده گیرد، عده ای از عکاسان که عموماً از موی سپیدان زمانه ی خود بودند طی یک فراخوان از سوی اعضای احتسابِ اداره جلیله، گرد هم آمدند تا زمینه ی تاسیس اتحادیه عکاسان تهران، در کنار صنوف دیگر ایجاد گردد. در ابتدا وظایف این تشکل فارغ از ارتباط صنف با اداره جلیله، کمک به سامان دهی امور مالیاتی در کشور بود تا این تشکلِ صنفی، بتواند ضمن حمایت از حقوق عکاسانی که عضو این انجمن بودند به اهداف اداره مالیات نیز برای محاسبات و دریافت صحیح مقرری، یاری رساند. به طور خلاصه می توان اینگونه عنوان داشت که مهمترین شاخصه در ایجاد این انجمن ارتباط دولت با جامعه عکاسان و بالعکس بود، زیرا از بعد از سال ۱۳۳۰ شمسی که جریانات اجتماعی باعث به رونق رسیدن صنعت عکاسی در ایران شده بود و همچنین مقرر شدن عکس دار نمودن کارت های هویتی، تعداد عکاسان در پایتخت ماه به ماه بیشتر می شد و از پیِ آن تهران شاهد بازگشایی هر چه بیشتر آتلیه های تازه تاسیس در پایتخت بود. این مجموعه ابتدا با عنوان ( اتحادیه ی صنف عکاسان و فیلمبرداران و آماتورهای تهران و حومه ) کار خود را در مرکز تهران آغاز نمود و مشخصا در ابتدای بازگشایی، اعضای زیادی نداشته است. در این زمان و در تهران شاهد بازگشایی صنفی هستیم که هر چند برخی از اعضای مهم آن از ثبت کنندگانِ سیرتِ هنرمندان و آرتیست های صنعت سینما هستند و همچنین شماری از آن ها نیز در اموراتِ به چاپ رساندن عکس در لابراتوارهای خود سرآمد می باشند، اما شالوده ی ایجاد این سندیکا برای اولین بار در ایران، بر بنیان عکس هویتی شکل گرفت و به همین خاطر، غالب عکاسانی که در این انجمن گرد هم می آمدند، از بازتاب فرمانی دولتی نشات می گرفت که الصاق عکس پرسنلی را بر روی گذرنامه ها، شناسنامه ها، اوراق تحصیلی و … اجبار نموده بود. به طور کلی به خاطر وضعیت اسفبار معیشتی مردم در آن دوره و همچنین روند به اشغال کشیده شدن کشور و بی‌ثباتی داخلی به کمبود کالاها و در نتیجه ی آن، نرخ‌های با تورم بسیار بالا، دغدغه دولت در آن زمان هنر نبود و از جمله آن عکس هنری نیز نبوده است، لذا تنها دلنگرانی دولت در ارتباط با عکسان، عملکرد سریع آن ها برای عکاسی از مردم و در نتیجه الصاق عکس پرسنلی روی کارت های هویتی بود. پس در این دوره…..
کتاب در فاصله دو عکاس اثر استاد سهراب نعیمی، مدرس علوم عکاسی در دانشگاه به رویدادهای مهم عکاسی در ایران می پردازد که در آن تاریخ کامل به وجود آمدن اتحادیه عکاسان در ایران به نوشتار درآمده است. این کتاب تنها منبع مهمی است که پژوهشگران این موضوع را به خود فرا می خواند.
این کتاب نفیس که حاوی عکسها و اسناد بسیار ارزشمندی می باشد را می توانید از سراسر کتابفروشیهای معتبر ایران تهیه فرمایید.
کتاب در فاصله دو عکاس با عنوان فرعی روایت عکاسان جنگجو وغمگین همچنین به بسیاری از مسائل روز عکاسان پرداخته و به بررسی مشکلات عکاسان، کمیسیونهای آموزش، کمیسیون بازرسی و فنی و همچنین انتخابات اتحادیه عکاسان می پردازد که بسیار خواندنی است.
